استعداد طلایی ولز

رایان در رده ملی قصه پر غصه ای داست . تنها افتخار قابل ذکر او جایزه استعداد طلایی ولز بود . نخستین بازی ملی گیگز در حالی مقابل آلمان غربی انجام شد که یار تعویضی تیم ملی ولز تنها 17 سال و 321 روز سن داست . متاسفانه او در رده ملی هیچ مجالی برای درخشش به دست نیاورد . آنها در یک قدمی حضور در جام جهانی 2002 ، بازی برگشت پلی آف مقابل روسیه را در زمین خود با یک گل واگذار کردند تا ولزی ها به رغم داشتن بازیکنان بزرگی که اکثر آنها در لیگ برتر بازی می کنند همچنان ناکام باشند .

گل تاریخی رایان به آرسنال

آن روز شیطان بزرگ توپچی ها را به توپ بست ، اما زمان گذشت رایان به پختگی لازم رسید و منچستر به افتخار بازیکن نشاط آور اولدترافورد همواره گلهای زیبایی به ثمر رساند .

فوق العاده ترین گل دوران ورزشی گیگز در سال 1999 به ثمر رسید . بازی تکراری مرحله نیمه نهایی جام حذفی آن فصل مقابل آرسنال در ویلا پارک برگزار شد .

یونایتد تیم بسیار قدرتمندی داشت اما بیم آن می رفت که با شکست مقابل آرسنال دچار تضعیف روحیه شده و لیگ برتر و فینال لیگ قهرمانان را از دست بدهد . در شرایطی که بازی مقابل آرسنال با یک تساوی دیگر در حال اتمام بود ، اشمایکل بزرگ پنالتی حساس آرسنالی ها را مهار کرد تا بازی به وقت اضاف کشیده شود . ظاهراً باید ضربات پنالتی ، فرجام کار را مشخص می کرد . ولی در آخرین ثانیه گیگز دیوانه وار از مرکز زمین ، همه آرسنالی ها دریبل کرد و وقتی به دروازه بان رسید توپ را از بالای سر وی وارد دروازه نمود تا زیباترین گل تمام ادوار جام حذفی وارد دروازه دیوید سیمن شود . شادمانی رایان پس از گل به صحنه ای ماندگار تبدیل شد . او پیراهن و زیر پیراهنی خود را از تن خارج کرد و در میان آرسنالی ها شروع به دویدن کرد تا به نیمکت من یونایتد رسید . چند سال بعد بکهام در کتاب خاطرات خود فاش ساخت که آرسنالی ها هنگام دویدن گیگز رکیک ترین الفاظ را نثار وی کردند

گرفته شده از سایت ویکی پدیا